Ps. 109: 23-25 "Mijn leven gaat zomaar voorbij, ik word weggeslagen als een vlieg. Ik eet niet meer en ik drink niet meer. Ik heb geen kracht meer in mijn benen, en er zit geen vet meer aan mijn lijf. Mijn vijanden lachen mij uit, als ze mij zien , schudden ze spottend hun hoofd...."
Zo kan het leven er soms uitzien , en dat is zoo verdrietig.... zo triest...
Als het leven zo'n pijn doet en er lijkt geen hoop , geen uitzicht op iets beters, span je dan in om die laatste strohalm te pakken... die lijn van liefde van God die altijd weer naar beneden komt en die je leven om kan zetten en je kan helpen...roep het uit in de dag van je benauwdheid en Hij zal komen... in al je pijn, al je machteloosheid, al je hopeloosheid, al je eenzaamheid.....
En voor diegenen die lekker in hun vel zitten... God is Love... kunnen ze dat ook bij ons terecht, kan Gods levenslijn ook door ons heen uitgezet worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten